Всю жизнь меня пытались изменить,
Хотели втиснуть в рамки из запретов.
Ну, как же им, "родимым," объяснить,
Что я ничьих не слушаю… советов!
А ну-ка втисни в круг — прямоугольник?
И жить "уютненько… как все" я не хочу!
Я знаю мир, я не вчерашний школьник,
И пеню я за жизнь, что выбрала, плачУ!
Такой я родилась… такой останусь!
И пусть ошибок я наделала в пути,
Но я любить и жить… не перестану,
И сил мне хватит… до конца дойти!
Я не хочу состариться… душою,
И блеск в глазах я погасить не дам!
Да, с юности я спорила с Судьбою,
Но не скучаю я по прОжитым годам!
Я — это я! И грешница, и ангел!
Такой я и останусь… навсегда!
И никому не погасить тот факел,
Что в сердце моём светит, как звезда!
Людмила Антони
Bütün hayatım boyunca beni değiştirmeye çalıştılar,
Beni yasaklar çerçevesine sıkıştırmak istediler.
Peki, onlara nasıl açıklayabilirim ki, "canlarım,"
Kimsenin... tavsiyesini dinlemediğimi!
Hadi ama, beni bir daireye - bir dikdörtgene mi sıkıştıracaksınız?
Ve "herkes gibi rahat... yaşamak" istemiyorum!
Dünyayı biliyorum, dünün okul çocuğu değilim,
Ve seçtiğim hayatı suçluyorum, ağlıyorum!
Böyle doğdum... Böyle kalacağım!
Ve yol boyunca hatalar yapmış olsam da,
Ama sevmeyi ve yaşamayı bırakmayacağım...,
Ve sonuna kadar ulaşacak kadar gücüm var!
Ruhumda yaşlanmak istemiyorum,
Ve gözlerimdeki ışıltının sönmesine izin vermeyeceğim!
Evet, gençliğimden beri tartıştım Kader,
Ama yaşadığım yılları özlemiyorum!
Ben benim! Hem bir günahkar hem de bir melek!
Böyle kalacağım... sonsuza dek!
Ve kimse o meşaleyi söndüremez,
Kalbimde bir yıldız gibi parlayan o meşaleyi!
Lyudmila Antoni